En weer een maand voorbij
Door: Dirk
Blijf op de hoogte en volg Kyra
17 Juni 2016 | Aruba, Oranjestad
Hallo iedereen, dit keer neem ik "de pen" in de hand voor een verslag. Het is nu avond hier en Kyra is net vertrokken naar een spooktocht van de Mon Plaisir en speelt waarzegster in de knoek (https://nl.wikipedia.org/wiki/Kunuku)....een mooi moment voor mij om eens een verhaal te typen.
Zoals gezegd zitten is er weer alweer een maand voorbij en zitten we al 4 maanden op Aruba. Nog even en we vliegen weer terug naar Nederland om bij te kletsen met vrienden en familie. We hebben er zin in!
Op mijn werk wordt mij vaak gevraagd of het me hier bevalt, "ja" is steevast mijn antwoord "maar het is wel wat warm". Het bevalt me hier uitstekend en dat heeft meerdere redenen. Allereerst natuurlijk meer thuis zijn en genieten van ons gezin en hopelijk straks weer tijd om te gaan sporten (beachtennis!). Ik ben hier veel vroeger klaar met werk en werk is nog geen 10 minuten rijden i.t.t. de 2 1/2 uur die ik in NL dagelijks in de auto zat (als de afsluitdijk niet open stond...ik lees nu vaak met een glimlach op mijn gezicht het nieuws dat hij de laatste weken weer blijft hangen....sorry mensen die hier last van hebben ;-)). Iedere dag zitten we met z'n allen aan de ontbijttafel en 's middags ben ik ruim op tijd thuis om zelfs af en toe te gaan koken en een frisse duik te nemen met de jongens. Een tweede reden is dat het hier op Aruba niet zo stressvol is. De "poco poco" instelling werkt door tot in mijn spreekkamer, al ren ik nog steeds door de gangen als een opgejaagde Hollander. Ik werk er niet minder hard om, maar heb het idee meer tijd te kunnen nemen voor mijn patienten ivm in NL waar gemiddeld 10min per patient (incl administratie) de norm was. Hier begin ik om 7 uur mijn spreekuur en stop rond 13uur pas (6 uur nonstop!) en heb dan nog het gevoel wel een paar uur door te kunnen gaan. Patienten klagen niet over een wachttijd, zolang je ook maar naar hun verhaal luistert en ze waarderen de tijd die je voor ze neemt....ondanks een taalbarriere. Het werk is hier verrassender, je weet niet wat voor patient je binnen krijgt, wat voor taal ze spreken (Papiemento, Spaans, Engels, NL's, Frans en zelfs Chinees), wat voor cultuur ze gewend zijn en je krijgt alle problemen op je bordje....er is immers geen superspecialist, academisch ziekenhuis of traumacentrum. Gelukkig is veel algemene Orthopedie (wel veel meer knieslijtage), maar toch zie je meer "gekke dingen" voorbij komen wat creativiteit van je vraagt of toch maar weer even de boeken open te slaan of contact te leggen met je collegae in NL. Uiteindelijk kom je er altijd wel weer uit. Zoals gezegd is er diversiteit en daarom opereer ik nu ook veel meer dingen die ik in NL niet zo vaak zag of deed of juist doorstuurde naar een ander ziekenhuis omdat je het niet durfde te doen omdat er om de hoek een ziekenhuis was waar misschien iemand het net wat beter kan. Anders gezegd: in NL opereerde ik bijv. regelmatig een "simpele" enkel-/heupfractuur, hier is het vaak complexere materie. Mensen rijden hier vaker met drank op achter het stuur, springen net even van een hoger muurtje etc....het puzzeltje wordt net wat ingewikkelder en uitdagender.
Als laatste word je hier, naar mijn idee, meer gewaardeerd als arts en tonen mensen meer respect. Ik word overigens gek van de secretaresses: "ja dokter, nee dokter"....ze zijn gloeiende >20 jaar ouder dan mij en vertikken het mij bij de voornaam te noemen....gelukkig weet ik ze daar dan ook weer mee te pesten. In NL zat de patient al steeds vaker te "je/jij-en" en "ik wil een MRI etc" zonder ook maar enige motivatie, hetgeen niet alleen mij stoorde en defensieve geneeskunde in de hand werkt. Begrijp me niet verkeerd, de autonomie van een patient vind ik ontzettend belangrijk, maar dat hoeft niet op een dwingende manier en gelukkig is dat hier niet/nauwelijks. Oja, nog een reden en tevens een belangrijke reden om hier naartoe te gaan: zekerheid. Ik heb hier werk en ze zijn blij met onze komst. In NL was alles onzeker voor de komende jaren, iets wat mij/ons ontzettend dwars zat.
Goed....genoeg over mijn werk, het bevalt me hier dus prima maar er zijn nadelen....en daar heeft Kyra het al uitvoerig over gehad. Het eiland (lees: belastingdienst....echt ze kunnen het hier echt veel leuker maken en ook gemakkelijker....emigratiedienst), is niet perfect en tuurlijk mis ik familie en vrienden (heeft de uitvinder van Whatsapp en Skype al een Nobelprijs gewonnen?), maar ondanks dat voel ik me hier een stuk gelukkiger. En dan krijgen we <2 weken ook nog eens de sleutel van ons nieuwe paleisje in Paradera (http://www.arubalistings.com/list/205/century-21-best-and-solid-real-estate-paradera-residential-for-sale-nune-10). We kunnen niet wachten om onze spullen er alvast naartoe te mogen brengen en na onze vakantie gaan we er wonen. Hopelijk komen jullie eens een borrel drinken aan onze bar onder de palmbomen!
Tot in NL! 22 juli zijn we er weer en hoop ik velen van jullie weer even te zien en een ouderwets een "goedkoop" biertje te drinken! "Proost!" zeg ik met een glimlach op mijn gezicht, in mijn blote barst en onder de sterrenhemel met een biertje in de hand!!
Groetjes
Dirk
Zoals gezegd zitten is er weer alweer een maand voorbij en zitten we al 4 maanden op Aruba. Nog even en we vliegen weer terug naar Nederland om bij te kletsen met vrienden en familie. We hebben er zin in!
Op mijn werk wordt mij vaak gevraagd of het me hier bevalt, "ja" is steevast mijn antwoord "maar het is wel wat warm". Het bevalt me hier uitstekend en dat heeft meerdere redenen. Allereerst natuurlijk meer thuis zijn en genieten van ons gezin en hopelijk straks weer tijd om te gaan sporten (beachtennis!). Ik ben hier veel vroeger klaar met werk en werk is nog geen 10 minuten rijden i.t.t. de 2 1/2 uur die ik in NL dagelijks in de auto zat (als de afsluitdijk niet open stond...ik lees nu vaak met een glimlach op mijn gezicht het nieuws dat hij de laatste weken weer blijft hangen....sorry mensen die hier last van hebben ;-)). Iedere dag zitten we met z'n allen aan de ontbijttafel en 's middags ben ik ruim op tijd thuis om zelfs af en toe te gaan koken en een frisse duik te nemen met de jongens. Een tweede reden is dat het hier op Aruba niet zo stressvol is. De "poco poco" instelling werkt door tot in mijn spreekkamer, al ren ik nog steeds door de gangen als een opgejaagde Hollander. Ik werk er niet minder hard om, maar heb het idee meer tijd te kunnen nemen voor mijn patienten ivm in NL waar gemiddeld 10min per patient (incl administratie) de norm was. Hier begin ik om 7 uur mijn spreekuur en stop rond 13uur pas (6 uur nonstop!) en heb dan nog het gevoel wel een paar uur door te kunnen gaan. Patienten klagen niet over een wachttijd, zolang je ook maar naar hun verhaal luistert en ze waarderen de tijd die je voor ze neemt....ondanks een taalbarriere. Het werk is hier verrassender, je weet niet wat voor patient je binnen krijgt, wat voor taal ze spreken (Papiemento, Spaans, Engels, NL's, Frans en zelfs Chinees), wat voor cultuur ze gewend zijn en je krijgt alle problemen op je bordje....er is immers geen superspecialist, academisch ziekenhuis of traumacentrum. Gelukkig is veel algemene Orthopedie (wel veel meer knieslijtage), maar toch zie je meer "gekke dingen" voorbij komen wat creativiteit van je vraagt of toch maar weer even de boeken open te slaan of contact te leggen met je collegae in NL. Uiteindelijk kom je er altijd wel weer uit. Zoals gezegd is er diversiteit en daarom opereer ik nu ook veel meer dingen die ik in NL niet zo vaak zag of deed of juist doorstuurde naar een ander ziekenhuis omdat je het niet durfde te doen omdat er om de hoek een ziekenhuis was waar misschien iemand het net wat beter kan. Anders gezegd: in NL opereerde ik bijv. regelmatig een "simpele" enkel-/heupfractuur, hier is het vaak complexere materie. Mensen rijden hier vaker met drank op achter het stuur, springen net even van een hoger muurtje etc....het puzzeltje wordt net wat ingewikkelder en uitdagender.
Als laatste word je hier, naar mijn idee, meer gewaardeerd als arts en tonen mensen meer respect. Ik word overigens gek van de secretaresses: "ja dokter, nee dokter"....ze zijn gloeiende >20 jaar ouder dan mij en vertikken het mij bij de voornaam te noemen....gelukkig weet ik ze daar dan ook weer mee te pesten. In NL zat de patient al steeds vaker te "je/jij-en" en "ik wil een MRI etc" zonder ook maar enige motivatie, hetgeen niet alleen mij stoorde en defensieve geneeskunde in de hand werkt. Begrijp me niet verkeerd, de autonomie van een patient vind ik ontzettend belangrijk, maar dat hoeft niet op een dwingende manier en gelukkig is dat hier niet/nauwelijks. Oja, nog een reden en tevens een belangrijke reden om hier naartoe te gaan: zekerheid. Ik heb hier werk en ze zijn blij met onze komst. In NL was alles onzeker voor de komende jaren, iets wat mij/ons ontzettend dwars zat.
Goed....genoeg over mijn werk, het bevalt me hier dus prima maar er zijn nadelen....en daar heeft Kyra het al uitvoerig over gehad. Het eiland (lees: belastingdienst....echt ze kunnen het hier echt veel leuker maken en ook gemakkelijker....emigratiedienst), is niet perfect en tuurlijk mis ik familie en vrienden (heeft de uitvinder van Whatsapp en Skype al een Nobelprijs gewonnen?), maar ondanks dat voel ik me hier een stuk gelukkiger. En dan krijgen we <2 weken ook nog eens de sleutel van ons nieuwe paleisje in Paradera (http://www.arubalistings.com/list/205/century-21-best-and-solid-real-estate-paradera-residential-for-sale-nune-10). We kunnen niet wachten om onze spullen er alvast naartoe te mogen brengen en na onze vakantie gaan we er wonen. Hopelijk komen jullie eens een borrel drinken aan onze bar onder de palmbomen!
Tot in NL! 22 juli zijn we er weer en hoop ik velen van jullie weer even te zien en een ouderwets een "goedkoop" biertje te drinken! "Proost!" zeg ik met een glimlach op mijn gezicht, in mijn blote barst en onder de sterrenhemel met een biertje in de hand!!
Groetjes
Dirk
-
17 Juni 2016 - 12:06
Margreet:
Super Dirk dat jij eens de pen in de hand hebt genomen! Tot gauw! -
17 Juni 2016 - 13:42
Jacob:
Mooi verslag weer goeie duidelijke pennestreken ook zijn we ook weer even op Aruba toch....
Fijn dat jij beter in breuken bent geworden voor die mensen ook.!!!! -
17 Juni 2016 - 21:34
Wiebe:
Vind ik leuk ;) -
18 Juni 2016 - 08:23
Tia Maria:
Hallo Dirk, Wat leuk om nu ook jouw kant van het avontuur, want dat blijft het, te lezen. En wat krijgen jullie straks een geweldig onderkomen. Met zwembad, maar goed, die hebben wij hier in Drachten af en toe ook wel in onze achtertuin hoor.☔️ -
19 Juni 2016 - 08:36
Gryt:
Heel fijn Dirk om jullie belevingen te delen. Het is mooi om ook jouw verhaal te horen over je werk. Wat een verandering wat reistijd betreft maar ja de afstanden zijn ook veel kleiner en file vorming en storingen in bruggen zijn daar minder. Geniet van alle dagen en van je gezin! -
19 Juni 2016 - 14:15
Liesbeth:
Hey Dirk,
Leuk om jouw verhaal ook eens te lezen!!
Fijn dat je het daar zo naar je zin hebt.
Tot in juli!!
x -
29 Juni 2016 - 14:52
Sanneke :
Hey Dirk,
Leuk om jullie belevenissen eens van jouw hand te horen! Fijn dat het zo goed bevalt; je werkt, de tijden en het leven daar! Tot in juli! Sanneke -
18 Juli 2016 - 11:48
Gerda:
Wat heerlijk om jullie avonturen te lezen.
We zien elkaar volgende week alweer.
Lfs Gerda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
